Stil leed door liquiditeitskrapte
Begin april was het een mooie zonnige zondagmiddag. Ik moest ‘s morgen nog even werken maar ‘s middag hadden we tijd om even te fietsen en zo gezegd zo gedaan. Helaas is deze fietstocht voor mij niet goed afgelopen. Ik ben met de fiets gevallen en de verwonding was dusdanig groot dat ik met ambu naar ziekenhuis ben gebracht en daar geopereerd.
Een aantal dagen in ziekenhuis en daarna met gips en brace om knie naar huis.
Daar lig je dan uitgeteld, geen interesse in de dingen om je heen, de verwonding heeft je teveel in zijn macht. Je moet herstellen en liefst zo spoedig mogelijk weer alles kunnen en daar ben ik nu druk mee bezig. Zo langzamerhand doe ik alweer vele dagelijkse bezigheden in huis zelf, de knie wil nog niet alles. De interesse in de zaken om je heen is terug en ook wat betreft de landbouwproblematiek. De fosfaatrechtenproblematiek, melkveewet, AMVB, mest enz. zijn onderwerpen waar over je praat en leest.
Ik vind het grootste probleem de lage melkprijs van de afgelopen maanden en weet nog steeds niet of dit een diepte punt is, hoe laag gaat ie worden? Dit is de tweede melkprijscrisis in 7 jaren, in 2009 was de melkprijs rond en onder de 20 eurocent , daar zitten we niet ver vanaf. Het is daarom te hopen dat er gauw een einde aankomt want zo niet dan moet ik denken aan het artikel van Mascha Scharenborg in de Veldpost van jongstleden zaterdag. Zij stelt het probleem omtrent de melkprijs crisis en de daaraan gerelateerde financiële problemen aan de orde.
Ik ben het met haar eens dat je hulp moet zoeken als je het niet meer ziet zitten, voor je zelf, je gezin en bedrijf. Maak het bespreekbaar, samen ben je sterker, kunnen naar oplossingen worden gezocht waarmee je zelf, je gezin en bedrijf weer vooruit kunnen.
May 3, 2016 @ 10:03 am
Misschien interessant om dit artikel ( met commentaren) hierbij te zetten.
Heel ontroerend om te lezen hoe de schrijver de nuance aanbrengt in dit persoonlijk- en dierenleed.
http://www.foodlog.nl/artikel/vierhonderd-keer-dood/
May 20, 2016 @ 10:29 am
Ik lees het verhaal van de foodlog.nl en vindt dit heel heftig .
Helaas zitten we nu weer in een moeilijke periode waarin vele boeren hun rekening niet kunnen betalen.
Voor de aanverwante bedrijven is dit ook heel lastig, hebben geld te goed van de veehouder.
Maar als de ene geen geld heeft , kunt je de ander niet betalen.
Hele lastige situatie.
May 2, 2016 @ 6:02 pm
Nou, wat een tegen”val”. Fijn te horen dat je nu herstellende bent. Met een eigen (boeren) bedrijf is het altijd moeilijk als jezelf uitvalt en wil je zo gauw mogelijk weer aan de slag om de ander te ontlasten of/en om de kosten niet te hoog op te laten lopen. Probeer wel genoeg tijd te nemen/pakken, want een goed herstel is veel waard, te gauw beginnen en blijven kwakkelen kost meer.
Met zo’n gebeurtenis is je wereld opeens even klein, is ook nodig, je moet je immers focussen op je herstel, maar mooi dat de blik nu weer wat ruimer gericht kan worden.
Qua melkprijs en her en der geluiden die je (voorzichtig) hoort moet het voor veel melkboeren niet makkelijk zijn nu. Dit geldt al veel langer voor de varkensboeren en ook de glastuinbouw is niet gespaart gebleven.
Hopelijk vinden deze (boeren)mensen hun weg naar een luisterend oor of andere hulp, maar als ze die al vinden is die stap vaak erg groot.
Als er zulke (grote) problemen leven op je bedrijf waar je mee om moet gaan, wordt je wereld vaak ook klein, net als met jou ongeluk Lida. Hopelijk komt er dan toch iets binnen wat de veerkracht weer doet opleven of de blik naar buiten doet richten om een oplossing of hulp te kunnen zien.
Eigenlijk hebben we gezamenlijk heel veel kennis in huis. Hiervoor openstaan en dit elkaar durven vragen of met elkaar willen
delen vergt moed, maar kan wel beteken dat je jezelf niet afsluit voor de wereld om je heen, waardoor de last niet zo zwaar wordt dat er helemaal geen blik meer naar buiten is, met alle gevolgen van dien.
Bon courage zoals ze hier in Frankrijk zeggen.